Ellisiv Rognlien

Według szacunków własnych Intercity, przed świętami konieczna była naprawa 90 wagonów, żeby zaspokoić potrzeby w związku ze świętami i sylwestrem, ale tak się nie stało. Problem polega jeszcze raz na zasadach konkurencji i związanym z nimi procesie przetargowym. Podział PKP na różne spółki oznacza, że np. Intercity nie zajmuje się naprawą i nie może automatycznie używać „siostrzanej spółki” też należącej do PKP - Wagrem sp. z o.o. – musi ogłosić przetarg, który z kolei wiąże się z kosztami i długotrwałą procedurą. Ogłoszone przez Intercity przetargi obejmują za mało wagonów w stosunku do potrzeb i są za późno ogłoszone. Tragiczna sytuacja na kolei obnaża ideologię kapitalistyczną głoszącą, że konkurencja jest zdrowa, że państwowe jest „be” a prywatne „cacy”. Widzimy, że konkurencja prowadzi do chaosu i marnotrawstwa, a potrzebne jest ogólnospołeczne, demokratyczne planowanie, które w pierwszym rzędzie bierze pod uwagę potrzeby ludzi oraz sytuację ekologiczną. Zaledwie kilkanaście procent wydatków na infrastrukturę transportową w Polsce idzie na kolej. Dzisiaj ekologiczne hasło „Tiry na tory” jest odwrócone do góry nogami – coraz więcej towarów transportuje się TIR-ami, a coraz więcej podróżnych jeździ samochodami lub autobusami zamiast pociągami. Jako najbardziej ekologiczny środek transportu kolejnictwo powinno być mocno rozbudowane i modernizowane. Do tego są potrzebne polityczne decyzje i planowanie.
 
 
Istotna część infrastruktury, jaką jest kolej, powinna być pod kontrolą państwa. Ale to nie wystarczy – potrzebny jest też nacisk społeczny na to państwo, by rozwój kolei rzeczywiście stał się priorytetem.
 
 
 
 
Tekst ukazał się z styczniowym numerze miesięcznika "Pracownicza Demokracja"