policyjne represje

 
 
Protesty przeciwko brutalności policji rozpoczęły się w Minneapolis następnego dnia po morderstwie i szybko rozprzestrzeniły się na cały kraj. W Minneapolis policja zmuszona była ewakuować posterunek, w którym pracowali sprawcy; protestujący spalili pusty budynek. Reżim odpowiedział represjami. W co najmniej 12 miastach ogłoszono godzinę policyjną, w 15 stanach gubernatorzy zmobilizowali Gwardię Narodową. Do 1 czerwca aresztowano ponad 5600 osób. Zginęło 13 osób - 9 demonstrantów, 1 przypadkowa osoba zastrzelona przez Gwardię Narodową, 1 policjant i 2 osoby o nieustalonej tożsamości. Policja tłumiąc protesty, używa gumowej i ostrej amunicji, strzelając również do przypadkowych przechodniów i gapiów oraz dziennikarzy, a także wjeżdża radiowozami w tłumy demonstrantów.
 
Represje dotknęły również prasę. Wg U.S. Press Freedom Tracker aresztowano przynajmniej 19 dziennikarzy i 36 razy strzelano do przedstawicieli prasy. Odnotowano również 76 pobić dziennikarzy i 10 przypadków zniszczenia sprzętu. Zazwyczaj U.S. Press Freedom Tracker odnotowuje 100-150 tego typu incydentów rocznie. Represje reżimu potępiły Amnesty International i UNHCHR. Władze USA winą za protesty obciążyły m.in. "lewicowych ekstremistów" oraz Rosję, Chiny i Zimbabwe.
 
Z całego świata napływają wyrazy solidarności. Demonstracje odbyły się m.in. w Berlinie, Kopenhadze, Londonie, Paryżu, Perth, Toronto, Vancouver, Calgary i Warszawie. Solidarność wyraził również minneapolitański oddział (Local 1005) Amalgamated Transit Union, związek zawodowy reprezentujący kierowców autobusów transportu publicznego, operatorów kolei oraz mechaników. Związkek oświadczył, że kierowcy nie będą świadczyli usług policjantom i nie będą ich transportować do pacyfikacji, ani przewozić aresztowanych demonstrantów.